Nie jest niczym odkrywczym stwierdzenie, że miłość do
dziecka jest wyjątkowa, niepowtarzalna, najsilniejsza, mogąca przezwyciężyć
wszystko. To jasne. Jednak dopóki się tego nie doświadczy, nie jest się w
stanie wyobrazić sobie nawet, że to jest TAKA miłość. Wiedziałam, zanim Ksawi
pojawił się na świecie, że dziecko się kocha. Tylko to jak bardzo z dnia na
dzień ta miłość rośnie – nie wiedziałam. Każdy Jego uśmiech, łezka, słowo,
centymetr Jego ciałka, włos, grymas, gest… kocham najmocniej w świecie. Uśmiech
Ksawcia jest w stanie złagodzić każdą moją największą złość i sprawić, że
zapominam o wszystkich problemach, smutkach, złych chwilach, bo liczy się tylko
ON tu i teraz i na zawsze. Uwielbiam Jego całuski i jego NIE gdy proszę o nie.
Uwielbiam jego słowa TU, TOM, TAM, TO… Uwielbiam gdy woła Tato i Tatu. Gdy
oglądamy książeczki razem wtuleni i kocham nawet jak w nocy wchodzi na mnie i
tak śpi. Jego zapach to najdroższe mi perfumy na świecie które pragnę zamknąć
szczelnie w buteleczce i mogłabym je wąchać non stop. Czasem gdy Go obserwuję,
czuję motylki w brzuchu i ścisk, bo nie wiedziałam że można tak mocno kochać
swoje dziecko. Bywa że jestem zła na Niego i cierpliwości mi brak, ale naprawdę
duma z tego jaki On jest i że jest mój jest olbrzymia. Gdy jadę tramwajem do
pracy i widzę jakieś dziecko, uśmiecham się do siebie i już chcę wracać do domu,
bo tęsknię. Dla Niego mogę góry przenosić. Mam w sobie siłę jakiej nigdy nie
miałam. Jednocześnie boję się bardziej i jestem bardziej ostrożna, bo wiem, że
każdy mój ruch może nieść za sobą konsekwencje, które wpłyną na naszą rodzinę.
dziecka jest wyjątkowa, niepowtarzalna, najsilniejsza, mogąca przezwyciężyć
wszystko. To jasne. Jednak dopóki się tego nie doświadczy, nie jest się w
stanie wyobrazić sobie nawet, że to jest TAKA miłość. Wiedziałam, zanim Ksawi
pojawił się na świecie, że dziecko się kocha. Tylko to jak bardzo z dnia na
dzień ta miłość rośnie – nie wiedziałam. Każdy Jego uśmiech, łezka, słowo,
centymetr Jego ciałka, włos, grymas, gest… kocham najmocniej w świecie. Uśmiech
Ksawcia jest w stanie złagodzić każdą moją największą złość i sprawić, że
zapominam o wszystkich problemach, smutkach, złych chwilach, bo liczy się tylko
ON tu i teraz i na zawsze. Uwielbiam Jego całuski i jego NIE gdy proszę o nie.
Uwielbiam jego słowa TU, TOM, TAM, TO… Uwielbiam gdy woła Tato i Tatu. Gdy
oglądamy książeczki razem wtuleni i kocham nawet jak w nocy wchodzi na mnie i
tak śpi. Jego zapach to najdroższe mi perfumy na świecie które pragnę zamknąć
szczelnie w buteleczce i mogłabym je wąchać non stop. Czasem gdy Go obserwuję,
czuję motylki w brzuchu i ścisk, bo nie wiedziałam że można tak mocno kochać
swoje dziecko. Bywa że jestem zła na Niego i cierpliwości mi brak, ale naprawdę
duma z tego jaki On jest i że jest mój jest olbrzymia. Gdy jadę tramwajem do
pracy i widzę jakieś dziecko, uśmiecham się do siebie i już chcę wracać do domu,
bo tęsknię. Dla Niego mogę góry przenosić. Mam w sobie siłę jakiej nigdy nie
miałam. Jednocześnie boję się bardziej i jestem bardziej ostrożna, bo wiem, że
każdy mój ruch może nieść za sobą konsekwencje, które wpłyną na naszą rodzinę.
Kiedy pojawia się w domu dziecko, wszystko się zmienia. Jest
to czas wyrzeczeń, zmęczenia, obaw, dylematów – nie powiem, że nie… jednak jest
to przede wszystkim czas, kiedy wszystko zaczyna kwitnąć, jak wiosną. Gdy
człowiek znowu dostrzega rzeczy, o których dawno zapomniał i których dawno nie
widział. Doświadcza zupełnie innych emocji, sytuacji, zjawisk. Pojawia się nowy
sens życia, znowu czuję się jakbym założyła różowe okulary i to przez nie
patrzyła na świat. Bo moje dziecko mi pokazuje, że jest radość z każdego patyka
i mrówki spotkanej na drodze. Kiedy ostatnio zauważyliście biedronkę i kamyk?
Kiedy ostatnio biegaliście po przychodni w pogoni za muchą? Ja w zeszłym
tygodniu. Bo moje dziecko otworzyło mi oczy na nowe / stare perspektywy o
których w codziennej gonitwie zapomniałam.
to czas wyrzeczeń, zmęczenia, obaw, dylematów – nie powiem, że nie… jednak jest
to przede wszystkim czas, kiedy wszystko zaczyna kwitnąć, jak wiosną. Gdy
człowiek znowu dostrzega rzeczy, o których dawno zapomniał i których dawno nie
widział. Doświadcza zupełnie innych emocji, sytuacji, zjawisk. Pojawia się nowy
sens życia, znowu czuję się jakbym założyła różowe okulary i to przez nie
patrzyła na świat. Bo moje dziecko mi pokazuje, że jest radość z każdego patyka
i mrówki spotkanej na drodze. Kiedy ostatnio zauważyliście biedronkę i kamyk?
Kiedy ostatnio biegaliście po przychodni w pogoni za muchą? Ja w zeszłym
tygodniu. Bo moje dziecko otworzyło mi oczy na nowe / stare perspektywy o
których w codziennej gonitwie zapomniałam.
Teraz spędzanie czasu w domu, nawet
gdy Ksawi jest chory, jest piękne i pełne wrażeń. Śmiech, energia, słońce,
pomysły, zdziwienie, radość. Mam to dzisiaj, teraz i każdego dnia. Dzięki Tobie
Skarbie :*
gdy Ksawi jest chory, jest piękne i pełne wrażeń. Śmiech, energia, słońce,
pomysły, zdziwienie, radość. Mam to dzisiaj, teraz i każdego dnia. Dzięki Tobie
Skarbie :*
